تحلیل عدم قطعیت مشخصه های خشکسالی هیدرولوژیکی با استفاده از ابرمکعب لاتین (مطالعه موردی: حوزه آبخیز سد میناب)

عدم قطعیت پایش خشکسالی به وسیله شاخص استاندارد شده جریان، به طور عمده به انتخاب تابع توزیع احتمال وابسته است، چرا که توزیع مورد استفاده بر روی توصیف جریان تجمعی و نهایتا خصوصیات خشکسالی موثر است. در این مقاله، تحلیل عدم قطعیت چهار تابع توزیع آماری در برآورد مشخصه های خشکسالی هیدرولوژیکی (شدت، مدت و فراوانی) در ایستگاه هیدرومتری حوزه آبخیز سد استقلال میناب طی دوره زمانی 30 و 49 ساله، در 6 مقیاس زمانی 3 تا 48 ماهه با استفاده از روش نمونه برداری ابرمکعب لاتین بررسی گردید. به ازاء هر واقعه دبی متوسط ماهانه در ماه و سال مورد نظر، تعداد 50000 نمونه تصادفی تولید و حدود اطمینان بالا و پائین در سطح اعتماد 95 درصد برآورد و مشخصه های خشکسالی (شدت، مدت و فراوانی) به ازای هر مقیاس زمانی در توابع توزیع مختلف در دو دوره مذکور برای باند بالا و پائین بدست آمد. نتایج در بررسی طولانی ترین تداوم و شدت خشکسالی نشان داد با افزایش مقیاس زمانی، شدت و مدت خشکسالی افزایش و فراوانی کلاس های خشکسالی کاهش می یابد. بررسی تداوم و شدت خشکسالی در باند اطمینان مورد بررسی اختلاف معنی داری بین برآورد شدت و مدت خشکسالی توابع در مقیاس های مورد بررسی را نشان نداد، اما در مورد فراوانی خشکسالی در کلاس های توصیفی، بین توابع نرمال با ویبول و گاما در مقیاس کوتاه مدت (3 و 6 ماهه) اختلاف معنی داری وجود داشت. نتایج نشان داد از نظر شدت و مدت خشکسالی، تابع نرمال، مقیاس زمانی 24 ماهه و دوره زمانی کوتاه مدت 30 ساله دارای بالاترین عدم قطعیت برآورد خشکسالی هیدرولوژیکی است. در نهایت توصیه می شود، چنانچه از طول دوره مختلف در مقیاس های زمانی مختلف با توابع احتمال استفاده می گردد، کاربر SRI از تفاوت های عددی آن ها آگاهی داشته و متناسب با عدم قطعیت موجود در آن، اقدام به برنامه ریزی و تصمیم گیری در زمینه مدیریت منابع آب نماید.