تبیین عوامل موثر بر امکان بکارگیری انرژی خورشیدی در بخش کشاورزی از دیدگاه کارشناسان جهاد کشاورزی (مطالعه موردی: شهرستان مراغه)

این پژوهش با هدف بررسی الزامات موثر در امکان بکارگیری انرژی خورشیدی در بخش کشاورزی از دیدگاه کارشناسان کشاورزی شهرستان مراغه درجهت حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار کشاورزی به عنوان یکی از ابعاد پایداری انجام گرفت. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری داده ها غیرآزمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل تمام کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی شهرستان مراغه بود (N=40). روایی پرسشنامه با توجه به نظرات اساتید ترویج و آموزش کشاورزی تایید و پایایی آن نیز توسط ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید. متغیر وابسته در تحقیق حاضر شامل امکان بکارگیری انرژی  خورشیدی در بخش کشاورزی و متغیرهای مستقل این تحقیق نیز شامل ویژگی های شخصی و حرفه ای کارشناسان و الزامات اطلاعاتی -حمایتی، سیاستی، فناوری- هزینه ای، نگرشی، روانشناختی، حمایتی و آموزشی بودند. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی (درصد، میانگین، انحراف معیار و ضریب تغییرات) و استنباطی (همبستگی و رگرسیون) انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین سابقه کار، الزامات اطلاعاتی، سیاستی، آموزشی، فناوری- هزینه ای، نگرشی، روانشناختی و حمایتی با امکان بکارگیری انرژی خورشیدی در بخش کشاورزی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چندگانه به روش توام نشان داد که متغیرهای الزامات اطلاعاتی، سیاستی، آموزشی، فناوری- هزینه ای، نگرشی، روانشناختی و حمایتی نقش مثبتی در امکان بکارگیری انرژی خورشیدی در بخش کشاورزی دارند و حدود 66 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می نمایند. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود دولت با اتخاذ سیاست ها، قوانین مناسب و منابع مالی تعریف شده، ارائه تسهیلات ویژه و وام های کم بهره از پروژه های انرژی تجدیدپذیر در مناطق روستایی و بخش کشاورزی حمایت نماید.