مقایسه پیوند با مدرسه در نیمرخ های مختلف انگیزشی دانش آموزان: تحلیل مبتنی بر شخص

هدف پژوهش حاضر، تعیین نیمرخ های انگیزشی دانش آموزان و مقایسه نیمرخ های تعیین شده از نقطه نظر خرده مقیاس های پیوند با مدرسه بود. روش پژوهش علی - مقایسه ای بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر قم و نمونه پژوهش نیز شامل 217 دانش آموز بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای، انتخاب شدند. جهت اندازه گیری داده ها از مقیاس پیوند با مدرسه رضایی شریف و همکاران (1394) با آلفای کرونباخ 0.92 و مقیاس جهت گیری انگیزشی الیوت و مک گروگور با آلفای کرونباخ 0.66 (2001) استفاده شد. به منظور تحلیل داده های پژوهش از روش های تجزیه و تحلیل خوشه ای، مانوا و آزمون پیگیری توکی طی نرم افزار «اس. پی. اس. اس.» استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دهنده سه نیمرخ انگیزش؛ چندگانه، بی انگیزشی و تبحرگرا - عملکردگرا در میان دانش آموزان بود. نتیجه تحلیل مانوا نشان داد؛ به جزء خرده مقیاس مشارکت در مدرسه، در بقیه خرده مقیاس های پیوند با مدرسه (دلبستگی به مدرسه، دلبستگی به کارکنان، باور و تعهد به مدرسه) بین دانش آموزان با نیمرخ های انگیزش چندگانه، بی انگیزشی و تبحرگرا - عملکردگرا، تفاوت معنادار وجود دارد. یافته دیگر نشان داد که دانش آموزان دارای نیمرخ انگیزش چندگانه و تبحرگرا - عملکردگرا دارای دلبستگی به معلم، دلبستگی به مدرسه، دلبستگی به کارکنان، باور و تعهد به مدرسه بیشتر نسبت به نمیرخ بی انگیزشی هستند و نیز بین دو نیمرخ انگیزش چندگانه و تبحرگرا - عملکردگرا از لحاظ پیوند با مدرسه و خرده مقیاس های آن تفاوت معنادار وجود ندارد. یافته ها می تواند به مسئولین حوزه آموزش کمک نماید تا با طراحی برنامه های مداخله ای تربیتی در ارتقا و یا حفظ انگیزش دانش آموزان، در طول سال های تحصیلی، اقدامات موثری را انجام دهند.