کنترل پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis) در مرحله گلدهی با استفاده از علفکش های پس رویشی در باغ سیب

پیچک صحرایی، یکی از علف های هرز چند ساله دارای ریشه عمیق و مقاوم به خشکی در ایران است. مصرف علف کش ها عدم کنترل کافی این علف هرز را نشان می دهند. تحقیقات اندکی در زمینه بکارگیری متوالی علف کش های پس رویشی در کنترل پیچک در مرحله گلدهی در ایران انجام گرفته است. در این راستا، این طرح در استان های تهران و اصفهان و در قالب طرح کاملا تصادفی با 13 تیمار و چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: علف کش های گلایفوسیت (رانداپ، 41% SL) به همراه سولفات آمونیوم، گلایفوسیت جدید (ویدمستر، 35% SC)، آمیترول+ تیوسیانات آمونیوم+ گلایفوسیت (ایلیکو، 9/30% SL)، تریکلوپیر (گارلون،60% EC)، فلوروکسی پیر (استارن، 25%EC) و شاهد بدون علف کش که علف کش ها در مرحله گلدهی و به صورت لکه ای روی پیچک ها استفاده شدند. پس از رشد مجدد تا دو مرتبه دیگر در مرحله گلدهی، استفاده از علف کش ها تکرار شد. نتایج، نشان دهنده کنترل 100 درصدی پیچک صحرایی در استان تهران، پس از کاربرد این علف کش ها در پاییز و در مرحله گلدهی بود. همچنین ساقه ها تا سه الی چهار ماه بعد از سمپاشی، دوباره رشد نکردند. ارزیابی های نظری در استان اصفهان نشان داد که علف کش های فلوروکسی پیر و تریکلوپیر، بین 94 تا 97 درصد پیچک صحرایی را کنترل کردند. همچنین علف کش ها در پایان آزمایش، وزن خشک و تعداد ساقه های پیچک صحرایی را تا 93 درصد کاهش دادند.