ویژگی های ژئوشیمیایی و ایزوتوپی پروتولیت اکلوژیت های شمال شهرکرد: شاهدی بر تکوین حوضه پشت کمان نئوپروتروزوئیک در پهنه سنندج-سیرجان

اکلوژیت های مورد بررسی بخشی از کمپلکس دگرگونی شمال شهرکرد هستند که به پهنه ساختاری سنندج-سیرجان تعلق دارند. این اکلوژیت ها با ترکیب کانی شناسی غالب آمفیبول، گارنت، زوئیزیت و پیروکسن (امفاسیت) به صورت عدسی هایی همراه پاراگنایس های نئوپروتروزوئیک مشاهده می شوند. مجموعه کانیایی این سنگ ها نشان دهنده دگرگونی آنها در فشار بالا ست. با در نظر گرفتن سیستم نسبتا بسته در تعادلات شیمیایی این سنگ ها در طی فرایندهای دگرگونی می توان محیط تشکیل سنگ مادر این سنگ ها را مورد بررسی قرار داد. نمودار عناصر نادر خاکی بهنجار شده به کندریت، غنی شدگی جزئی از عناصر نادر خاکی سبک نسبت به عناصر نادر خاکی سنگین را نشان می دهد و نسبت La/Yb)cn) در این نمونه ها بین 7/1 تا 7/2 متغیر است. نمودار عناصر نادر بهنجار شده به گوشته اولیه آنومالی منفی Ti ،Nb ،P و Y را نشان می دهد. نمودارهای ژئوشیمیایی نشان دهنده تمایل زیاد این سنگ ها با بازالت های تولئیتی است که در محیط های کششی پشت کمان شکل گرفته اند. بررسی های ایزوتوپی Sr-Nd نشان دهنده ماگمای اولیه این سنگ ها با ترکیب گوشته غنی شده  بالای زون فرورانش است. با توجه به الگوی پراگندگی عناصر و نسبت های ایزوتوپی اولیه می توان تشکیل سنگ مادر اکلوژیت های منطقه را ناشی از کشش های پشت کمان در پهنه سنندج-سیرجان در اواخر پروتروزوئیک پایانی (ادیاکاران) دانست.