تاثیر فعل اسنادی فارسی بر ساختمان فعل در گویش عربی عربخانه

مهاجرت عربها به ایران از قرن اول اسلامی آغاز شد. در آن زمان طوایف متعددی از مناطق مختلف عراق و عربستان به ایران مهاجرت کردند و در مناطق گوناگون ایران سکنی گزیدند. یکی از مناطق مطلوب آنان جنوب خراسان بود. از آن زمان تا کنون اقوام عرب زبان مختلفی در ناحیه ای با عنوان عربخانه، که در تقسیمات جدید کشوری دهستانی از توابع شهرستان نهبندان به شمار می رود، ساکن هستند. زبان این اقوام به نسبت بقیه اعراب ساکن در خراسان دست نخورده تر مانده است؛ اما با این حال عناصر فراوانی از فارسی به آن راه یافته است. یکی از مهمترین تاثیرهای زبان فارسی بر گویش عربی عربخانه، ورود ساختهای مختلف فعل اسنادی به آن است. در این مقاله نگارندگان بر اساس پژوهشهای میدانی در یکی آبادی خسروآباد از توابع دهستان عربخانه میزان تاثیر ساخت اسنادی فارسی را بر گویش عربی این منطقه بررسی کرده اند. در نهایت می توان گفت به صورت کلی چهار نوع ساخت اسنادی در این گویش مشاهده شد: 1. فعل اسنادی فارسی 2. ضمیر منفصل جانشین فعل اسنادی فارسی عربی (با انواعی از تحولات آوایی). « کان » 3. ترکیب فعل اسنادی فارسی و فعل عربی 4. فعل از این میان گونه های 1 و 3 مستقیما تحت تاثیر ساخت اسنادی و با استفاده از فعل اسنادی ساخته شده است. در گونه های 2 و 4 نیز گرچه فعل-واژه /est/ فارسی اما با تلفظ « است » عربی است، تاثیر نحو فارسی بر آن غیر قابل انکار است. این چهار نوع ساخت تنها در با انواعی از) « کان » ساختمان افعال مثبت مشاهده می شود و در افعال منفی تنها از فعل عربی تحولات آوایی) استفاده می شود.