نگاهی به کاربرد نقد زن محور در پژوهشهای ادبی

این مقاله با نگاهی بر پژوهشهای ادبی از سال 1313تا1391، که به هر نحو و یا دیدگاهی، زن را محور اصلی خود قرار داده اند ضمن اینکه چگونگی و بسامد آنها را نشان می دهد، تکرارها، غیابها و جاهای خالی و بررسی نشده را نیز مشخص می کند. همچنین تلاش شده است نمودارها و جدولها خوانش و تحلیل شود. بررسی پژوهشها سیر صعودی آنها را نشان می دهد. پژوهشگران زن بیش از مردان در پی بررسی و تحلیل زن در ادبیات ایران بوده اند، همچنین آمار بیانگر این است که در حوزه آثار کلاسیک نظم بر شاهنامه بیشترین میزان پژوهش انجام گرفته است. همچنین خلا پژوهش زن محور به طور علمی در مورد شعر کلاسیک زنان  (رابعه و مهستی گنجه ای) به چشم می خورد. بین متون نثر، هزارویکشب بیشترین میزان پژوهش را به خود اختصاص داده، همچنین حوزه ادبیات داستانی برای پژوهش زن محور بیشترین استقبال را داشته است. سیمین دانشور به عنوان اولین نویسنده زن ایرانی بیشترین پژوهشها را در این بخش به خود اختصاص داده است. در شعر معاصر خلا پژوهشی که در مورد شعر زنان کلاسیک بود، احساس نمی شود و بیشتر شعرهای زنان معاصر مشهور، مورد نقد و بررسی قرار گرفته و شعر پروین به عنوان پیونددهنده شعر کلاسیک و معاصر بیشترین آمار را داشته است.