کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بین سالمندان

به موازات افزایش طول عمر و امید زندگی افراد، مسئله مهم چگونگی گذراندن عمر و کیفیت زندگی می باشد. با توجه به افزایش روز افزون جمعیت سالمندی، بررسی سلامت اجتماعی، جسمی و روحی افراد که مرتبط با کیفیت زندگی آنان است، امری ضروری می باشد. در این راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت کیفیت زندگی سالمندان استان همدان انجام شد.
ابزار و

این مطالعه به روش مقطعی  در سال 1396 بروی 238 نفر  از سالمندان استان همدان که به روش نمونه گیری طبقه بندی شده تصادفی انتخاب شده بودند؛ انجام شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد SF-36 استفاده گردید.

 با توجه به یافته ها اکثریت نمونه تحت مطالعه را زنان سالمند (61 درصد)، سالمندان بدون سواد خواندن و نوشتن (63 درصد) و سالمندان همسردار (63 درصد) تشکیل می دادند. بالاترین میانگین کیفیت زندگی در بعد جسمانی و در زیر مقیاس درد (29/21±86/70) و کمترین میانگین در زیر مقیاس سلامت عمومی بعد جسمانی (29/10±81/24) گزارش شد. نمره کیفیت زندگی در زیر مقیاسهای بعد سلامت جسمانی و روانی در مردان بالاتر از زنان بدست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار  بود (p<0/05). همچنین در زیر مقیاسهای بعد سلامت جسمانی و روانی میانگین نمره کیفیت زندگی در افراد متاهل بالاتر بود (05/0P <).

با توجه به پایین بودن نمره کیفیت زندگی در زیر مقیاس سلامت عمومی سالمندان در مطالعه حاضر، بازنگری در مراقبت های بهداشتی و درمانی سالمندان در قالب برنامه خدمات نوین نظام سلامت کشور ضروری به نظر می رسد. همچنین توصیه می شود در تدوین سند ملی توسعه سالمندی کشور با توجه به پایین تر بودن کیفیت زندگی زنان و سالمندان تنها، برنامه ریزی های ویژه ای برای این گروه ها صورت گیرد.