فرقه گرایی، برخورد تمدن ها و مدیریت بحران در جهان اسلام

بحران در جهان اسلام عوامل و اشکال زیادی دارد و بسیاری ریشه آن را از دریچه فرقه گرایی مورد تحلیل قرار می دهند؛ به نحوی که فرقه گرایی را چه به صورت فعال و یا غیرفعال، شاخص ترین بحران در دنیای اسلام قلمداد می کنند. هدف اصلی این مقاله بررسی منشا فعال شدن فرقه گرایی در دنیای اسلام در سطح کلان است. این پژوهش با طرح این سوال که چه عواملی باعث فعال شدن فرقه گرایی و ظهور و بروز آن در شکل درگیری های فرقه ای در جهان اسلام شده به گونه ای که آن را به یک بحران مسلط در این پهنه تبدیل کرده است؟ به ارزیابی این فرضیه می پردازد که نظم سیاسی بین المللی اقتضا می کند فرقه گرایی به عنوان یک بحران مزمن (غیرفعال) در دنیای اسلام در راستای اهداف نظم سیاسی بین المللی فعال شود. این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش تحلیلی- تبیینی است. ابزار گردآوری اطلاعات، فیش برداری و پرسشنامه و روش تجزیه وتحلیل اطلاعات کمی و کیفی و بر اساس چارچوب نظری جنگ تمدن های هانتینگتون و طیف لیکرت استخراج شده است. یافته نظری پژوهش آن است که پدیده های داخلی، منطقه ای و بین المللی قابل دست کاری و مدیریت هستند و یافته کاربردی هم به این موضوع برمی گردد که جهان اسلام باید با تقسیم و توزیع قدرت سیاسی متناسب با بافت اجتماعی کشورها که نزدیک ترین راه حل به نظر می رسد در جهت رفع این عارضه اقدام کند.