بررسی میزان تاثیر و پایایی اثر آموزش بر عوامل خطر ارگونومیک و شکایتهای اسکلتی عضلانی در بیماربران شاغل در بیمارستان شهید باهنر کرمان

عدم آگاهی از اصول و قواعد ارگونومی، پوسچرهای نامناسب، حمل و جابجایی مکرر بار و بیمار و...می تواند باعث اختلالات اسکلتی عضلانی  در پرسنل درمانی شود.هدف از این مطالعه بررسی میزان تاثیر و پایایی اثر آموزش بر عوامل خطر ارگونومیک و شکایت های اسکلتی عضلانی در بیماربران شاغل در بیمارستان شهید باهنر کرمان می باشد.

این مطالعه که از نوع پژوهشهای کاربردی می باشد که  بر روی 60نفر از بیماربران بیمارستان شهید باهنرکرمان انجام شد.افراد به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. که در گروه اول آموزش حضوری همراه با کار عملی و پرسش و پاسخ بود.و در گروه دوم آموزش از طریق شبکه های اجتماعی انجام شد.و داده ها از طریق پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه خود ساخته سنجش میزان آگاهی، پرسشنامه نوردیک همراه با مقیاس نرخ گذاری عددی و چک لیست PTAI   قبل از آموزش، یک هفته، یک ماه و شش ماه بعد از آموزش جمع آوری گردید و سپس در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل صورت گرفت.

مشخص گردید درد کمر در بین بیماربران دارای شیوع بیشتری است. در سطح معنی داری 05/0 در آزمون ویلکاکسون مقدار P-Value  پایان دوره شش ماه در میزان آگاهی و نمره PTAI در هر دو روش آموزش دارای ارتباط معنی داری  بوده است . و مقدار P-Value در تحلیل شکایت های اسکلتی عضلانی در روش آموزش حضوری در دوره شش ماهه در شکایت های گردن، شانه، کمر، زانو و پا، کمتر از 0.05 و دارای ارتباط معنی داری بوده است و در آموزش از طریق شبکه های اجتماعی رابطه معنی داری در پایان شش ماه مشاهده نشد.

با توجه به نتایج حاصل از آزمونها به نظر می رسد آموزش حضوری و غیرحضوری هر دو بر کاهش عوامل خطر ارگونومیک و شکایتهای اسکلتی و عضلانی تاثیر داشتند. اثر آموزش حضوری به طور معناداری بیشتر از آموزش غیرحضوری بود. در ضمن پایایی اثر آموزش فقط در آموزش حضوری معنادار بود.