تحلیل رابطه دو سویه تربیت و اجتماع

شکی نیست که انسان موجودی اجتماعی است و منشا نهادهای مختلف بوده و است و در جریان تاثیرگذاری و تاثیرپذیری از اجتماع زیست می کند. هر اجتماعی ابتدا باید به تعریفی جامع و مطلوب از تربیت بپردازد و سپس نسبت به تبلیغ و اجرای آن اقدام کند. تحقیق حاضر، به مطالعه در زمینه تربیت و اجتماع و تحلیل رابطه دوطرفه آنها پرداخته است. نتایج را می توان در حوزه نقش خانواده و حکومت در تربیت، رابطه شخصیت و اجتماع، نقش شیوه های تربیتی و جایگاه فرایندهای جذب دسته بندی کرد. تربیت جامع که مصادیق متفاوتی در حوزه های شناختی، نگرشی، رفتاری، ارتباطی و مهارتی و... را شامل می شود، می تواند به تسهیل رشد و تعالی و شکوفایی منجر شود. اما بی تفاوتی، بی برنامه بودن و مسئولیت ناپذیری به قانون گریزی و کاهش کیفیت و کارایی خواهد انجامید. بنابراین، نقش رویه های جذب و استعدادیابی در راستای کشف و به کارگماری افراد مستحق و توانمند و طراحی و اجرای مطلوب برنامه های اصلاحی در سطوح متفاوت (سنی، تحصیلی و شغلی) و جذب مشارکت ها (محلی، ملی، بین المللی) بسیار حائز اهمیت است.