ارزیابی تنوع ژنوتیپی برای صفات مورفولوژیکی و زراعی برخی ژنوتیپ های نخود (Cicer arietinum)

نخود (Cicer arietinum) خود گرده افشان می باشد با تعداد کروموزم (16x=2n=2) که به عنوان مهمترین منبع پروتئین گیاهی در جهان شناخته شده است. پانزده ژنوتیپ نخود برای پارامترهای مختلف عملکرد در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط مزرعه ارزیابی شدند. در این تحقیق صفاتی مانند ارتفاع بوته، تعداد شاخه اولیه، تعداد شاخه ثانویه، تعداد کل غلاف در بوته، تعداد گره در ساقه، تعداد غلاف تک بذر، تعداد غلاف دو بذر، تعداد غلاف پوک، وزن دانه با پوسته غلاف، وزن دانه تک بوته، وزن صد دانه، وزن کل دانه با کاه، تعداد غلاف بارور، تعداد دانه در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن خشک ساقه تک بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد کاه، شاخص برداشت و تلاش زاد آوری ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس تغییرات بسیار معنی داری بین ژنوتیپ ها برای صفات وزن دانه در هر بوته، وزن صد دانه و تعداد غلاف در هر بوته نشان دادند. بر اساس نتایج مقایسه میانگین مشخص شد که ژنوتیپ های 8 G،9G،1G و6G به ترتیب دارای بالاترین عملکرد دانه هستند. نتایج همبستگی ساده، رگرسیون گام به گام و تجزیه علیت نشان داد که وزن صد دانه، وزن غلاف (دانه + پوسته) و تعداد غلاف تک بذر بیشترین تاثیر را روی عملکرد بذر دارند. می توان نتیجه گیری کرد که ژنوتیپ های 8 Gو9G از نظر عملکرد دانه و بیولوژیکی بهترین هستند. همچنین وزن غلاف (بذر + پوسته) ، وزن صد دانه و تعداد غلاف تک بذر شاخص های مناسبی برای عملکرد دانه بهتر در نخود می باشند.