بررسی مدیریت تلفیقی علف های هرز مزارع نخود دیم (Cicer arietinum L.)

به منظور بررسی کارآیی چند علف کش در تلفیق با کولتیواتورزنی بین ردیف ها جهت کنترل علف های هرز مزارع نخود، آزمایشی در سال زراعی94-1393 در استان کرمانشاه به صورت استریپ پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا در آمد. عامل اصلی شامل عملیات کولتیواتور (کولتیواتورزنی و عدم کاربرد کولتیواتور) و عامل فرعی شامل کاربرد علف کش های پندی متالین، لینورون، پیریدیت، ایزوکسافلوتل، متری بیوزین و پاراکوآت به ترتیب به میزان های 82/0، 67/0، 5/1، 48/0، 42/0 و 05/0کیلوگرم ماده موثره در هکتار و شاهد دوبار وجین بودند. نتایج نشان داد که علف کش های پیریدیت و ایزوکسافلوتل به ترتیب با 78 و 75درصد، بیشترین و لینورون و پاراکوات به ترتیب با 29 و 34درصد، کمترین کنترل تراکم کل علف های هرز را داشتند. تیمارهای وجین + کولتیواتور، پیریدیت + کولتیواتور و پیریدیت، به ترتیب با 83/44، 46/44، 58/40درصد افزایش، بیشترین عملکرد دانه نخود را به خود اختصاص دادند. همچنین تیمارهای ایزوکسافلوتل + کولتیواتور و ایزوکسافلوتل به ترتیب 18/37 و 34درصد عملکرد دانه نخود را افزایش دادند. نتایج نشان داد افزودن کولتیواتور به تیمارهای کاربرد علف کش های پیریدیت و ایزوکسافلوتل، تاثیر معنی دار آماری از نظر کاهش علف های هرز و افزایش عملکرد نخود نداشت. مناسب ترین تیمار در جهت افزایش عملکرد دانه نخود، کاربرد علف کش پیریدیت به میزان 5/1کیلوگرم موثره در هکتار بود و کاربرد علف کش ایزوکسافلوتل از نظر عملکرد دانه، تعداد غلاف و وزن خشک بوته نخود اختلاف معنی دار آماری با علف کش پیریدیت داشت.