استنباط واژگانی و یادگیری کلمات: مقایسه ی تاثیر تمرین لغت و ارزشیابی پویای گروهی

هدف از این پژوهش مقایسه ی تاثیر تمرین واژه و ارزشیابی پویای گروهی بر میزان واژه آموزی، از طریق استنباط واژگانی است. با استفاده از نمونه گیری هدفمند، از میان دانش آموزان ترک زبان سه مدرسه ی ابتدایی پسرانه در مناطق روستایی شهرستان ارومیه، 42 فارسی آموز انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی قرار داده شدند. چهار متن انتخاب شد که درمجموع حاوی 20 کلمه ناآشنا بود. فراگیران روزی یک متن را خواندند و به پرسش های درک مطلب آن پاسخ دادند. پس از خواندن هر متن، فراگیران گروه «ارزشیابی پویا» به استنباط معنای واژه های ناآشنا پرداختند و یک بار دیگر متن را خواندند. فراگیران گروه «تمرین واژه» برای هر واژه ی ناآشنا دو تمرین انجام دادند. فراگیران گروه «ارزشیابی پویا به علاوه ی تمرین واژه» به استنباط معنای واژه های ناآشنا پرداختند و برای هر واژه ی ناآشنا یک تمرین انجام دادند. یک روز پیش از مداخله، پیش آزمون واژه های ناآشنا برگزار شد. یک روز و یک ماه پس از مداخله، به ترتیب پس آزمون های یادگیری و یادداری واژه های ناآشنا برگزار گردیدند. نتایج تحلیل مانووا نشان داد که در آزمون های یادگیری و یادداری، میانگین گروه های «ارزشیابی پویا» و «تمرین واژه» تفاوت معناداری نداشتند؛ ولی میانگین گروه «ارزشیابی پویا به علاوه ی تمرین واژه» به طور معناداری از میانگین های دو گروه دیگر بالاتر بود. با بررسی یافته ها این نتیجه گرفته شد که تمرین واژه و ارزشیابی پویای گروهی تاثیر تقریبا یکسانی بر واژه آموزی از طریق استنباط واژگانی دارند؛ ولی استفاده هم زمان از این دو شیوه، واژه آموزی بیشتری را به دنبال دارد.