تحلیل تطبیقی زندان سروده های احمد سحنون ومحمد تقی بهار

حبسیه یا زندان نامه، یکی از شاخه های ادب غنایی است که معمولا در قالب شعر و به ندرت نثر، به نگارش در می آید. محتوای حبسیات، شکایت از ظلم و بیداد، تلخی روزگار، رنج دوری از خانواده و یار و دیار، تنگی و تاریکی دخمه زندان، بدرفتاری زندانبانان  و یا ابراز بی گناهی و ناامیدی از آینده و مانند اینهاست. این پژوهش مبتنی بر روش کتابخانه ای در جمع آوری داده ها به تحلیل و مقایسه زندان سروده های دو شاعر معاصر عرب و فارسی یعنی احمد سحنون و محمد تقی بهار پرداخته است. هر دو شاعر افزون بر مشابهت های دینی و فرهنگی به دلیل اشتغال به فعالیتهای سیاسی و مبارزاتی، برهه ای از زندگانی خود را در زندان سپری کرده و اشعاری را در حوزه ادبیات زندان از خود به یادگار گذاشته اند. یافته های این پژوهش که در چارچوب مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی و با هدف معرفی و کشف بخشی از زوایای ناشناخته ادبیات دو کشور الجزایر و ایران انجام شده، نشان می دهد زندان سروده های دو شاعر از جهت محتوایی در قالب محورهای مشترکی مانند توصیف فضای زندان، ابراز بیگناهی، شکایت از روزگار، دعوت به صبر و یادکرد دوستان و از جهت سبکی در قالب ویژگی هایی مانند به کارگیری زبان طنز و نماد، به کارگیری اوزان سنتی شعر و تلمیح به آیات و احادیث شکل گرفته است.