درمان آپنه انسدادی خواب در سندروم آپرت: گزارش موردی

سندروم آپرت نوع نادری از انواع کرانیوسینوستوزیس است که با اتصال سوچورهای کرانیال در دوره پره مچوریتی مشخص می شود و منجر به مشکلات فیزیکی و هوشی مبتلایان در سنین پایین می گردد. این  بیماران ممکن است دچار علایم آپنه انسدادی خواب به علت غیرطبیعی بودن شکل کرانیوفاسیال شوند. در این مقاله یک نوع سندروم آپرت با علایم قطع تنفس، سیانوز، خروپف، بیقراری و تعریق در خواب، بیداری های مکرر از خواب و بی حوصلگی روزانه معرفی می شودکه با شک به آپنه انسدادی خواب، پلی سومنوگرافی در مورد بیمار انجام شد. نتایج تست به صورت /h 27/3Arousal index ، /h 51/6 RDI: و 46 درصد Lowest oxygen saturation: بود. بیمار تحت CPAP با فشار o2cmH8 در زمان خواب قرار گرفت که در تست های بعدی کاهش واضح درRespiratory disturbance index (RDI) دیده شد و شواهد بیماری به شکل رضایت بخشی بهبودی یافت. حدود 40 درصد از بیماران سندروم آپرت، علایم آپنه انسدادی خواب را عمدتا به دلیل هیپوپلازی میانه صورت دارند اما این سندروم می تواند با تغییرات لارینگوفارنکس یا لارنکس و تراکئو برونکومالاسی و سایر ابنرمالیته ها و عفونت های مکرر، تاخیر رشد و تکامل و شناخت و از همه مهم تر کورپولمونل و مرگ ناگهانی در خواب همراه شود. در نتیجه انجام پلی سومنوگرافی حتما باید مد نظر باشد و بیمار تحت نظر گرفته شود.