بررسی تطابق نیاز و محتوای برنامه آموزش مداوم بیماری های روانپزشکی و اطفال از دید مشمولین آموزش مداوم

شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی، گام اول برنامه ریزی است. ارزیابی برنامه های موجود به منظور بهینه سازی و رفع نواقص احتمالی از ضروریات ارتقا کیفیت آموزش می باشد.
هدف از این مطالعه تعیین اولویت های آموزشی و تعیین تطابق بین نیاز و محتوای آموزشی دو برنامه باز آموزی اطفال و روانپزشکی از دیدگاه پزشکان مشمول قانون آموزش مداوم بوده است.
این پژوهش مطالعه ای مقطعی است و جامعه پژوهش را مشمولین قانون آموزش مداوم تشکیل داده است. از 100 پزشک تحت آموزش که به روش نمونه گیری آسان در مطالعه وارد شدند قبل از برگزاری دوره در مورد میزان احساس نیاز و بعد از برگزاری دوره در مورد میزان تطابق محتوای برنامه جاری آموزشی با میزان نیاز نسبت به بیش از 20 عنوان آموزشی بالینی در طب اطفال (50 نفر) و روانپزشکی (50 نفر) نظرخواهی شد.
نتایج تحقیق نشان داد در هر یک از گروه ها 22 درصد مونث و 78 درصد مذکر بودند. میانگین سن و سابقه کار افراد به ترتیب 34 و 7 سال بود. بیشترین میانگین نمره نیاز آموزش در طب روانپزشکی مربوط به عنوان آموزشی «اعتیاد، الگوهای مصرف، درمان های دارویی و غیر دارویی» (4.43) و بیشترین تطابق نیاز با محتوا در این گروه مربوط به «اعتیاد (تعاریف، عوامل و پیشگیری) (4.36) بود. کمترین نیاز به آموزش مربوط به «اختلالات فشار روانی و آسیب زا» (3.48) و کمترین تطابق نیاز با محتوا مربوط به «سبب شناسی» (3.07) بوده است. در گروه اطفال بیشترین نیاز، همچنین بیشترین تطابق مربوط به «عفونت حاد تنفسی» به ترتیب 4.32 و 4.43 و کمترین نیاز مربوط به لیشمانیوزیس با میانگین نمره 3.16 و کمترین تطابق نیاز و محتوا مربوط به عنوان آموزشی «بیماری متابولیکی کودکان» با میانگین نمره 3.24 بود. همبستگی در دو بخش «نیازسنجی» و «تطابق نیاز با محتوا» در هر دو گروه اطفال و روانپزشکی معنی دار بود (P<0.001). همچنین همبستگی آماری معنی داری بین سن و نیاز در طب اطفال (P<0.05، r= 0.42) و بین سابقه کار با تطابق نیاز با محتوا P<0.05، r= -0.43 در طب روانپزشکی به دست آمد.
همبستگی مثبت بین نیاز و محتوا در هر دو برنامه مورد بررسی بیانگر دقت و توجه مدیران و مجریان برنامه به نیازهای آموزشی فراگیران و تطابق این نیازها با محتوای آموزشی جهت دست یافتن به نتایج بهتر بوده است. با درک واضح تر وضعیت کنونی برنامه های بازآموزی می توان به مدیران کمک کرد تا در تدوین برنامه ها با کیفیتی بالاتر، نیازهای بالقوه پزشکان را برطرف نمایند.