بررسی میزان و منابع استرس دانشجویان پرستاری

پرستاری حرفه ای پر استرس است. دانشجویان این رشته علاوه بر استرس های محیط آموزشی در معرض استرس های محیط بالینی نیز قرار می گیرند. میزان زیاد استرس یکی از عواملی است که باعث افت تحصیلی و بروز اختلالات جسمی و روحی در این گروه دانشجویان می گردد.
این پژوهش به منظور تعیین منابع استرس زا و میزان استرس دانشجویان دانشکده های پرستاری شهرهای کرمان؛ زرند، بم و جیرفت انجام شده است.
نمونه این پژوهش 274 دانشجوی پرستاری مراکز فوق است که مایل به شرکت در پژوهش بوده و به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار پارامتریک صورت گرفت.
میانگین میزان استرسی که دانشجویان در معرض آن قرار دارند 2.96 در دامنه 1-5 می باشد. بیشترین میزان ها مربوط به کنار آمدن با مشکلات شخصی (x=3.40)، احساس مضطرب بودن (x=3.34) و زود عصبی و مشوش شدن (x=3.31) می باشد. بیشترین منابع ایجاد کننده این استرس ها نیز مربوط به: اختلاف بین آموزش های تئوری کلاسی با آنچه در بیمارستان اجرا می شود (x=3.50)، امکان پیشرفت تحصیلی و کسب کفایت لازم در شغل آینده (x=3.40) و نگرش و انتظارات سایرین نسبت به حرفه پرستاری (x=3.30) می باشد. در این پژوهش بین میزان استرس با زنده بودن مادر و تحصیلات پدر رابطه معنی داری مشاهده گردید (p<0.05). همچنین بین منابع استرس و شهر محل تحصیل، جنس، زنده بودن مادر، سن و وضعیت سکونت تفاوت معنی داری مشاهده گردید (p<0.05). رابطه معکوسی بین سن و میزان استرس دانشجویان مشاهده شد به نحوی که با افزایش سن میزان استرس کاهش پیدا می کند. همچنین میانگین منابع استرس زا در دانشجویان پسر کمتر از دانشجویان دختر می باشد.
به منظور کاهش میزان استرس دانشجویان پرستاری و به وجود آوردن شرایط لازم برای پیشرفت تحصیلی در آنها توصیه می شود منابع استرس زا در آنها تا حد امکان کاهش یافته و راه های مقابله با استرس به آنها آموزش داده شود.