راهبردهای مقابله ای روانشناختی و گرایش به اعتیاد در بین نوجوانان: نقش تعدیل کنندگی تاب آوری و توانایی تحمل ابهام

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین راهبردهای مقابله ای روانشناختی و گرایش به اعتیاد با میانجیگری تاب آوری و توانایی تحمل ابهام بود.
 

طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی می باشد و بدین منظور 200 دانش آموز مقطع متوسطه به صورت نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب گردید و سپس شرکت کنندگان در این پژوهش پرسشنامه های راهبردهای مقابله ای پاکلر و اندلر (1990)، استعداد به اعتیاد وید و همکاران (1992)، تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و توانایی تحمل ابهام لین و همکاران (1993) را پاسخ دادند و اطلاعات جمع آوری شده از طریق شاخص های توصیفی، همبستگی و مدل معادلات ساختاری تحلیل گردیدند.

نتایج نشان داد که راهبرد مقابله ای مساله مدار رابطه منفی و معناداری با استعداد به اعتیاد دارد(r=-0.395, p<0.01)، نیز بین راهبردهای مقابله ای اجتنابی و هیجان مدار و استعداد به اعتیاد رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد (p<0.05)، نیز تحلیل مسیر نشان داد که بین راهبردهای مقابله ای مساله مدار و اجتنابی و استعداد به اعتیاد رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد (t=-3.75, p=0.000, t=2.82, p=0.004)،  بر اساس مدل تحلیل مسیر توانایی تحمل ابهام به طور معناداری توانست رابطه بین راهبردهای مقابله ای مساله مدار و اجتنابی با استعداد به اعتیاد را تعدیل کند (z=2.43, -2.53, p<0.05) همچنین الگوی تحلیل مسیر نشان دهنده نقش میانجی گری تاب آوری در ارتباط بین سبک های مقابله ای و استعداد به اعتیاد نبود (0.05≤p).

نتایج از این فرضیه حمایت کردند که راهبردهای هیجان مدار و اجتنابی منجر به استعداد به اعتیاد می شود و توانایی تحمل ابهام بالا می تواند نقش تعدیل کننده در این رابطه باشد.