خصوصیات مکانیکی، پایداری و رهایشی میکروژل های آلژینات-پروتئین آب پنیر حاوی ریبوفلاوین و بیوتین

امروزه استفاده از ژل های با رفتاری شبیه مایع و به شکل سوسپانسیون های قابل جذب به عنوان حامل های مناسب برای تحویل دهانی یا گوارشی ترکیبات زیست فعال و عطروطعم بسیار رایج گردیده است؛ در این پژوهش میکروکپسول آلژینات-پروتئین آب پنیر حامل ویتامین تولیدشده در پژوهش پیشین این گروه تحقیقاتی، ازنظر خصوصیات مکانیکی، رئولوژیکی و انتشاری موردبررسی قرار گرفت تا بتوان آن را به عنوان یک میکروحامل جدید معرفی نمود. نتایج این تحقیق نشان داد که متوسط اندازه میکروکپسول به عنوان تابعی از روش امولسیون سازی (التراسوند یا هم زدن)، میزان آلژینات (2 یا 4 درصد) و پروتئین آب پنیر (6 یا 10 درصد) است و با افزایش غلظت آلژینات و پروتئین آب پنیر و نیز با استفاده از روش التراسوند، میکروکپسول کوچک تری تولید می گردد. با افزایش زمان نگهداری، اندازه ذرات میکروکپسول افزایش پیدا نمود ولی پایداری ریبوفلاوین و بیوتین طی 30 روز نگهداری در دمای 4 درجه سانتی گراد تغییر نکرد. با اعمال التراسوند از میزان نرمی بافتی کاسته شده ولی ازطرف دیگر میزان محافظت از ترکیب ریزپوشانی شده افزایش پیدا نمود. نتایج اندازه گیری ویسکوزیته نشان دهنده رفتار سودوپلاستیک در این میکروژل ها بود. نتایج پیش بینی ضریب دیفوزیون نشان دهنده رهایش از نوع دیفوزیون بوده و اینکه این میکروکپسول برای محافظت عوامل زیست فعال در سیستم های گوارش قابل استفاده می باشد.