تبیین عوامل افزایش امنیت به منظور ارتقا تعاملات اجتماعی معلولین جسمی-حرکتی

در دو دهه اخیر، مسئله امنیت در فضاهای شهری، دغدغه مهم مدیران و برنامه ریزان بوده است.عدم توجه به امنیت انسان در فضاهای جمعی، نه تنها او را از رسیدن به نیازهای بالاتر باز میدارد، بلکه کاهش تعاملات اجتماعی و خالی ماندن فضاهای عمومی را در پی خواهد داشت .هدف از این مقاله دستیابی به عوامل افزایش امنیت در خیابان جهت ارتقا تعاملات اجتماعی معلولین جسمی - حرکتی است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع توصیفی -تحلیلی است. اطلاعات و داده ها از طریق پرسشنامه و روش میدانی گردآوری شده است. گروه هدف در پژوهش معلولین جسمی - حرکتی خیابان طبرسی مشهد می باشند. نمونه گیری به روش تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران در میان 293 نفر از افراد تکمیل شده است.تحلیل داده ها از طریق تحلیل عاملی توسط نرم افزارSPSS و PLS انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که برنامه ریزی موثر، تغییرات در محیط کالبدی، فعال بودن فضا و افزایش فعالیت های شبانه روزی، روشنایی و کمک به خوانایی در خیابان، سبب افزایش امنیت خواهد شد چرا که بالا بودن تعداد ناظران در فضا موجب کاهش فعالیت های مجرمانه و افزایش تعاملات بین مردم و معلولین جسمی - حرکتی می گردد.