تحلیل ارتباط همگنی و توزیع پذیری با پایداری روابط اجتماعی در فضاهای خانه های سنتی ایران (مطالعه موردی: کاشان)

این مطالعه بر اساس نظریه پیکره بندی فضا صورت گرفته است. بررسی اجزای تشکیل دهنده خانه ها و عوامل شکل گیری ساختاری فضاها و ارتباط آنها با دیگر فضاها، رهیافتی برای دستیابی به تاثیر روابط فضایی در شکل گیری روابط اجتماعی در خانه ها می باشد. شناخت عوامل و مولفه های موثر بر میزان همگنی و توزیع پذیری با استفاده از ضریب افتراق یکی از مهمترین مولفه ها در این خصوص می باشد. خانه های دوره قاجار کاشان و تحلیل تطبیقی این الگوها متناسب با نیازها و الزامات مسکن امروزی مبنای این مطالعه است. روش به کار رفته در این پژوهش، ترکیبی از روش های تفسیری- تاریخی با تکنیک تحلیل محتوا و استدلال منطقی می باشد. با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، مطالعات تاریخی صورتگرفته و شبیه سازی به وسیله ی نرم افزار گرسهاپر و پلاگین اسپیس سینتکس و نرم افزار دپث مپ و تحلیل گراف های توجیهی برای 19 نمونه از خانه های دوره قاجار کاشان که به صورت خوشه ای هدفمند انتخاب شده اند، استفاده شده است. نتایج نشان می دهد میزان نفوذپدیری، انتظام فضایی و قرارگیری هر فضا در عمق مشخص، ارتباط مستقیم با نحوه ی روابط اجتماعی و رفتاری می باشد. همچنین تمام خانه های سنتی بررسی شده دارای همگنی و توزیع پذیری بالا و مطلوبی در چیدمان فضایی می باشند. خانه هایی که هر چهار عرصه عمومی، نیمه عمومی، نیمه خصوصی و خصوصی را داشته و ریزفضاهای دارای عمق و هم پیوندی مناسب این حریم ها باشند، دارای همگنی و توزیع پذیری مناسب این حریم ها باشند، دارای همگنی و ضریب افتراق بالاتری هستند.