مطالعه ی تطبیقی مولفه های کالبدی پایداری اجتماعی در محلات قدیم و جدید شهری (مطالعه موردی: شهر قدیم و جدید هشتگرد)

یکی از ابعاد مهم توسعه پایدار، پایداری اجتماعی است. درواقع می توان این گونه بیان کرد که توسعه پایدار، برخاسته از پایداری اجتماعی است. با توجه به پیچیدگی مسائل شهری دوران معاصر، توجه به جنبه های اجتماعی محله های شهری ضروری و اجتناب ناپذیر است. زمانی که این عوامل در یک محله از بین روند، پایداری اجتماعی محله را به مخاطره می اندازند؛ به صورتی که در محلات مسکونی جدید، اکثر ویژگی های موجود در محلات قدیم از بین رفته و همزیستی های اجتماعی و اقتصادی مردم، جایگزین هم نشینی های قومی – مذهبی و همگونی های کلیه شئون زندگی اجتماعی گردیده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، شناخت و ارزیابی کمی مولفه های پایداری اجتماعی به صورت تطبیقی در محله های قدیم و جدید شهر هشتگرد می باشد. روش تحقیق مورداستفاده از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد.در گرداوری اطلاعات نیز در مرحله اول با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی شناخت معیارها حاصل شد. در مرحله دوم نیز به صورت میدانی، محدوده های موردمطالعه با استفاده از معیارهای به دست آمده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای شناخت معیارهای اساسی در این تحقیق از روش دلفی فازی و برای ارزیابی و اولویت بندی شاخص های ارائه شده و ارزیابی جامعه موردمطالعه، تکنیک تحلیل شبکه به کار گرفته شده است. با استفاده از روش دلفی فازی، پنج معیار از هفت معیار موردمطالعه شامل: "فعالیت پذیری" ، "هویت مندی" ، "امنیت" ، "عدالت فضایی" و "انسجام کالبدی و فضایی" به عنوان معیارهای اساسی انتخاب شدند. نتایج حاصل تحلیل شبکه نشان داد که معیارهای "تنوع فعالیتی" با وزن (139/0)، " نشانه های شهری" با وزن (107/0)دارای بیشترین اهمیت در دستیابی به پایداری اجتماعی از دیدگاه خبرگان بودند.