بررسی همگرایی منطقه ای گردشگری و نقش زیرساخت های گردشگری در استان های ایران

این مطالعه، با هدف بررسی همگرایی در توسعه گردشگری بین استان های ایران، سه نوع همگرایی بتا (مطلق و شرطی)، همگرایی سیگما و همگرایی باشگاهی را مورد سنجش و تحلیل قرار داده است. در بررسی همگرایی بتا شرطی، از متغیرهای زیرساختی گردشگری به عنوان متغیرهای ابزاری استفاده شده است و از اینرو، نقش زیرساخت های گردشگری در همگرایی منطقه ای گردشگری نیز بررسی شده است. مدل پانل دیتای پویا با رویکرد پارامترسازی مجدد متعامد برای دوره زمانی 1390-1395 و برای 31 استان کشور برآورد شده است. برای بررسی همگرایی باشگاهی، استان ها به دو گروه استان های با سرعت همگرایی منفی (گروه 1) و استان های با سرعت همگرایی مثبت (گروه 2) تقسیم شده اند. نتایج بیانگر تفاوت در سرعت همگرایی بین این دو گروه می باشد، بطوریکه استان های گروه 2، روند سریعتر در دو نوع همگرایی بتا و همگرایی باشگاهی داشته اند. همچنین، استان های گروه 1، از زیرساخت های گردشگری بسیار بالاتر، تمرکز جمعیتی بیشتر و قرارگیری در مسیر تردد گردشگران سایر استان ها برخوردارند. این استان ها عمدتا به عنوان استان های با مقصد نهایی سفر شناخته می شوند که از ماندگاری بالاتر گردشگری نیز برخوردارند.