افتراقی شدن مرحله تحقیق در خصوص متهمین بیمار

رعایت تناسب مجازات ها با شخصیت و ویژگی های محکومین، از اصول نوین بسیاری از نظام‎ های کیفری است. امروزه ورود این اصل از مقررات حقوق ماهوی و تعیین مجازات ها، به شرایط شکلی رسیدگی به پرونده های کیفری امری ضروری است. رعایت این موضوع در امر تحقیقات مقدماتی در مقررات آیین دادرسی کیفری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اموری مانند احضار، جلب، تفیهم اتهام، بازجویی و صدور قرارهای تامین کیفری از مسائل مهم در مرحله تحقیقات مقدماتی به شمار می روند. یکی از گروه هایی که نیازمند دادرسی افتراقی در مرحله تحقیق می باشند، متهمین بیمار هستند. سوالی که در اینجا به ذهن می رسد، این است که وضعیت متهمین بیمار در مرحله تحقیقات مقدماتی چیست؟ آیا می توان قائل به یک آیین دادرسی افتراقی شد؟ آیا قانونگذار در حال حاضر در این خصوص سیاست جنایی افتراقی قائل شده است؟ این تحقیق با روش مطالعه ای ضمن بررسی موارد افتراقی در قانون آیین دادرسی کیفری 1392، ظرفیت قانون حاضر را برای اعمال سیاست جنایی افتراقی مورد بررسی قرار می دهد. قانون آیین دادرسی کیفری 1392، در بسیاری از موارد قائل به افتراقی شدن وضعیت بیماران در مرحله تحقیق شده است.این مطالعه نشان می دهد که در خصوص متهمین بیمار و الزامات آیین دادرسی کیفری در مرحله تحقیقات مقدماتی، می بایست بر اساس آموزه های جرم شناسی و در راستای کرامت بیماران، به تقویت افتراقی شدن آیین دادرسی پرداخت.