نظام دارویی ایران پس از انقلاب اسلامی
اهداف نظام دارویی در همه کشورها افزایش دسترسی بیماران به داروهای اساسی با قیمت قابل قبول است. خودکفایی از اهداف اصلی دولت در سال های آغازین انقلاب اسلامی بود. از مهم ترین اقدامات که برای خودکفایی دارویی پس از انقلاب صورت گرفت، استقرار نظام نوین دارویی یا طرح ژنریک در کشور بود.
جستجو در پایگاه های اطلاعاتی به زبان های فارسی و انگلیسی، استفاده ازاطلاعات منتشر نشده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تجارب شخصی
در راستای خودکفایی، کارخانجات ملی شدند و واردات محدود شد. درحال حاضر بیش از 100 شرکت در حوزه تولید دارو، دویست شرکت در زمینه واردات دارو، هفتاد شرکت در توزیع دارو و بیش از یازده هزار داروخانه در عرضه دارو فعال هستند. از فهرست ATC، حدودا 27 درصد مولکول های دارویی در بازار ایران عرضه می شوند. سهم تولید داخل از نظر کمی: بیش از 97 درصد است. مجموع هزینه های داروهای مصرفی در کشور در سال 96 حدود 4 میلیارد دلار بوده است که بدون لحاظ کردن نقش سازمان های بیمه گر، پرداخت از جیب بیماران بیش از 45 درصد آن را تشکیل می دهد. سرانه سالیانه مصرف دارو در ایران حدود 57 دلار است که این شاخص در کشور ما نسبت به متوسط دنیا بسیار کمتر است. در سال های اخیر صادرات دارو حدود 200 میلیون دلار بوده است ولی در سال 97 به علت مشکلات ارزی، صادرات دارو ممنوع شد. بسیاری از محصولات با قیمت کمتر از بازار جهانی در داخل تولید می شوند. یارانه های دارویی هم قیمت برخی از اقلام وارداتی را به صورت مصنوعی پایین نگه داشته است.
تشکیل سازمان غذا و دارو، از مهم ترین تحولات در عرصه دارویی کشور بود که می تواند زمینه ساز شفافیت و چالاکی در عرصه سیاست گذاری دارو باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.