بررسی خواص پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس ورمی فرم و لاکتوباسیلوس فرمنتوم جدا شده از عسل و امکان تولید آب هلو و آب توت فرنگی پروبیوتیک

استفاده از مکمل های پروبیوتیک در صنعت زنبورداری سبب افزایش سرعت رشد و بهبودضریب تبدیل خوراک و بهبود مقاومت در مقابل بیماری و افزایش تولید عسل می شوددر این تحقیق پروبیوتیک های دو گونه باکتری لاکتوباسیلوس ورمی فرم  و لاکتوباسیلوس فرمنتوم جدا شده از عسل معده زنبوران عسل، تحت آزمون های تشخیصی قرار گرفت. باکتری های پروبیوتیک مذکور در مقادیر  cfu/ml108 به صورت تکی و مخلوط به آبمیوه طبیعی هلو و توت فرنگی تلقیح شدند. آزمون های محصول عبارت بودند از ارزیابی اسیدیته و pH، ارزیابی درصد مواد جامد محلول (بریکس)، ارزیابی قابلیت زنده مانی باکتری های پروبیوتیک، ارزیابی درصد قندهای احیاء و همچنین ارزیابی حسی، نتایج نشان داد با افزایش مدت زمان نگهداری و افزایش جمعیت پروبیوتیک، میزان اسیدیته افزایش و pH، بریکس و همچنین درصد قندهای احیاء به طور معنی داری (05/0p≤) کاهش یافت. همچنین خصوصیات حسی تیمارها به طور معنی داری (05/0p≤) با کاهش مقبولیت در طی زمان نگهداری و همچنین افزایش میزان جمعیت پروبیوتیک مواجه بود. با گذشت زمان قابلیت زنده مانی پروبیوتیک ها در تمامی تیمارها کاهش یافت که کمترین کاهش در تیمارهای حاوی مخلوط دو نوع پروبیوتیک رخ داد. اگر چه تعداد باکتری های پروبیوتیک طی 21 روز کاهش یافت ولی تعداد آن ها پس از 21 روز نگهداری بالاتر از cfu/ml106 بود بنابراین مطابق با استاندارد ملی کلیه آبمیوه ها بعنوان پروبیوتیک محسوب شدند. نتایج نشان داد تیمار حاوی آب هلو و دارای جمعیت cfu/ml108 از مخلوط 50 درصد  لاکتوباسیلوس باسیلوس ورمی فرم  و لاکتوباسیلوس فرمنتوم به عنوان تیمار بهینه انتخاب شد