شعر کودکانه و پیدایش زیبایی شناسی کلامی در کودکان

در این مقاله ، نظریه رقیه حسن درباره پیدایش و تکوین زیبایی شناسی کلامی در کودکان مورد بررسی قرار گر فته است . در این نظریه ، کودک ناآگاهانه و به صورت غیر ارادی با شنیدن لالاییه ا و شعرهای کودکانه ، ادبیات را می آموزد . او الگوهای زبانی از جمله الگوهای آوایی، معنایی و نحوی را در شعرها تشخیص می دهد و توانایی در ذهن او شکل می گیرد که پایه زیبای ی شناسی کلامی را در سالهای آینده برای او شکل می دهد. در اینجا از میان گونه های ادبی ما فقط به بررسی شعر می پردازیم. از میان الگوهای ادبی نیز فقط به بررسی الگوهای آوایی می پردازیم؛ زیرا از میان ویژگی های زیبای ی شناختی اشعار کودکان، الگوهای آوایی خوش ایند و دلنشین ، اهمیت ویژه د ارد. شایان توجه است « ادبیات » و « زبان » که در این نوشته ، جستجو درباره همپوشی ها و در عین حال تفاوتهای به عنوان دو حوزه از حوزه های ذهن همواره در پس زمینه تمام مباحث مطرح است . نتایج این تحقیق نشان می دهدکه هرچند زبان و ادبیات ماهیت یکسانی دارد از لحاظ منشا و هم چنین نوع پردازش با همدیگر تفاوتهای اساسی دارد و این تفاوت آنها را به حوزه هایی جدا از ذهن مربوط می کند. در بخش پایانی این تحقیق الزامات و پیامدهای نظری را، که این تلقی از یادگیری ادبیات برای آموزش ادبیات به کودکان در بر دارد، بررسی می کنیم. بر اساس یافته های این تحقیق در تلقی کودکان از ادبیات شکل بر محتوا غلبه دارد و پرورش این تلقی در شکوفایی توانش ادبی آنها در سالهای آینده نقش عمده ایفا می کند. از این رو بهتر است که در تهیه و نگارش اشعار کودکانه بویژه در سالهای اولیه کودکی به جای طرح مضامین پیچیده و آموزشی به زیبایی شکل و چگونگی بیان اشعار توجه خاصی مبذول شود.