مقایسه ی اثرات ضد قارچی فلوکونازول و نانوفلوکونازول بر روی درماتوفیت های حیوان گرای جدا شده از انسان و حیوان

یکی از شایع ترین عفونت های قارچی در انسان و حیوانات درماتوفیتوزیس می باشد. امروزه در برخی موارد بیماری، مقاومت های دارویی و درمانی در برابر داروهای رایج مشاهده شده است لذا طراحی و استفاده از داروهای ضد قارچی جدید جهت درمان این بیماری ضروری به نظر میرسد. در این مطالعه فرم نانوفلوکونازول دارو طراحی و تست های حساسیت دارویی برای گونه های ی درماتوفیتی انجام شد. از بیماران مشکوک به درماتوفیتوزیس آزمایش مستقیم و کشت به عمل آمد و درماتوفیت های جدا شده توسط تعیین توالی ژنومی ناحیه ی ITS1-5.8S-ITS2 تعیین هویت شدند. تست حساسیت دارویی برای ایزوله های درماتوفیتی  با پروتکل استاندارد CLSI M38-A2 انجام گردید و MIC50 و MIC90برای هر گونه محاسبه شد. 47 مورد کلنی درماتوفیت شناسایی شد که شامل 23 مورد ترایکوفایتون منتاگروفیتس، 12 مورد ترایکوفیتون وروکوزوم و 12 مورد میکروسپوروم کنیس بود. نتایج MIC50 برای ترایکوفایتون منتاگروفیتس، ترایکوفیتون وروکوزوم و میکروسپوروم کنیس به ترتیب برابر با 32، 32 و 8 میکروگرم بر میلی لیتر برای فلوکونازول و 8، 16 و 4 میکروگرم بر میلی لیتر برای نانوفلوکونازول و همچنین MIC90 برای این سه گونه به ترتیب 64، 64 و 16 میکروگرم بر میلی لیتر برای فلوکونازول و 16، 32 و 8 میکروگرم بر میلی لیتر برای نانوفلوکونازول بدست آمد. 

فرم نانوفلوکونازول در مقایسه با فرم معمول فلوکونازول دارای مقادیر MIC پایین تری در برابر گونه های حیوان گرای درماتوفیت می باشد و در غلظت های پایین تری از دارو باعث مهار رشد درماتوفیت ها شد.