ماثور بودن دعاهای روزانه ماه رمضان در بوته نقد

یکی از ویژگی های دین اسلام بالاخص مذهب تشیع، وجود دعاهای ماثور در قالب کتاب های دعاست که به رغم تلاش های بسیار دانشمندان، دچار آسیب های متعددی شده است. راه یابی برخی دعاها با اهداف گوناگون به مجموعه های دعایی، شناخت دعاهای ماثور از غیر آن را ضروری ساخته است. هرچند راز و نیاز با خداوند، متوقف بر ماثور بودن الفاظ و محتوای دعاها نیست اما استناد آن ها به معصوم و استفاده هدایتی از محتوای آن ها به عنوان آموزه ای دینی، مشروط به اثبات صدور آن از معصوم است. پژوهش حاضر با بهره گیری از منابع رجالی و حدیثی و با روش تحلیل اسنادی- محتوایی در صدد پاسخ به این پرسش است که آیا می توان دعاهای روزانه ماه رمضان را جزو دعاهای ماثور به حساب آورد. یافته های این پژوهش نشان از آن دارد که ضعف سندی و نیز برخی ایرادهای محتوایی این دعاها، باعث سلب اطمینان از ماثور بودن آن ها شده یا دست کم آن را با تردید جدی روبرو نموده است.