بهینه سازی کشت بافت گیاه دارویی اسپند

گونه اسپند با نام علمی Peganum harmala گیاهی علفی و چند ساله از تیره Zigophyllaceae می باشد. این گونه در طب سنتی برای درمان پارکینگسون مورد استفاده قرار گرفته و دارای اثرات ضد تومور و فعالیت آنتی اکسیدانی است. اسپند به طور معمول به وسیله بذر تکثیر می شود، ولی قدرت زنده مانی بذر کوتاه است. از سوی دیگر، از آن جایی که این گیاه به صورت وحشی می روید و کشت نمی شود، به دلیل استفاده بی رویه در معرض خطر انقراض قرار دارد. برای رفع این مشکل و تولید بهینه متابولیت های ثانویه این گیاه، اولین گام بهینه سازی القای کالوس و باززایی اندام های هوایی در محیط درون شیشه می باشد. به این منظور ریزنمونه های برگ، هیپوکوتیل و محور جنینی در محیط کشت MS حاوی غلظت های مختلف از هورمون های -D2,4 (0، 25/0 و 5/0 میلی گرم در لیتر) و BA (0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) کشت داده شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار القای کالوس و باززایی به طور هم زمان، در تیمار هورمونی 5/0 میلی گرم در لیتر -D2,4 و 1 میلی گرم در لیتر BA در ریزنمونه برگ و بعد از آن هیپوکوتیل رخ داده است.