تبیین مدل انگیزه گردشگران با استفاده از مدل سازی ساختاری در شهر طرقبه

صنعت گردشگری، صنعتی رو به رشد و پردرآمد است که توجه بسیاری از برنامه ریزان را به خود معطوف کرده است. یکی از عوامل رشد و توسعه این صنعت، شناسایی نیاز گردشگران براساس انگیزه های آنان است؛ از این رو شناسایی انگیزه های گردشگران نقش مهمی در برنامه ریزی های توسعه گردشگری خواهد داشت. هدف پژوهش حاضر، شناسایی انگیزه گردشگران برای ارائه پیشنهادهای منطبق بر آن است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و جامعه آماری آن، گردشگران واردشده به منطقه گردشگری طرقبه است. حجم جامعه آماری با فرمول کوکران 200 نفر انتخاب شده و برای تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون های T تک نمونه ای، فریدمن و خی دو به کار رفته است. نتایج نشان می دهد برای برنامه ریزی به منظور توسعه گردشگری و شناسایی انگیزه گردشگران از بین هفت شاخص بررسی شده، ماجراجویی (889/0) و استراحت (824/0) مهم تر هستند و شاخص های اجبار، سلامت، اجتماعی- فرهنگی و تعلق در رتبه های بعدی انگیزه گردشگران قرار دارند. درواقع شاخص های ضعیف تر ازنظر گردشگران اهمیت بیشتری در توسعه گردشگری دارند؛ بنابراین تاکید و برنامه ریزی برای افزایش رتبه شاخص های ضعیف تر نقش چشمگیری در افزایش تعداد گردشگر خواهد داشت؛ همچنین تاکید بر جنبه های اجتماعی مانند ایجاد و بهبود جاذبه هایی مانند صنایع دستی و تشویق جوامع محلی، نقش چشمگیری در جذب گردشگر بیشتر خواهد داشت. حلیل شاخص ها با استفاده از مدل ساختاری، نوآوری این مقاله محسوب می شود.