نقش میانجی گری جو روان شناختی در رابطه بین سبک مدیریت و خوش بینی سازمانی؛ مطالعه با تمرکز بر دانشگاه فرهنگیان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبک مدیریت بر خوش بینی سازمانی استادان دانشگاه فرهنگیان استان خراسان جنوبی باتوجه به نقش میانجی جو روان شناختی انجام شده است. روش پژوهش، ازنظر هدف کاربردی و ازمنظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی و به روش مدل معادلات ساختاری انجام شده است. جامعه آماری شامل تمام استادان دانشگاه فرهنگیان است که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 145 نفر از استادان دانشگاه فرهنگیان برای نمونه آماری انتخاب شده اند و اطلاعات از طریق پرسشنامه سبک مدیریت لوتانز و همکاران (1985)، جو روان شناختی کویز و دکوتیز (1991) و خوش بینی سازمانی اسمیت و همکاران (2013) جمع آوری شده است. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روش روایی همگرا و واگرا و پایایی ابزارهای اندازه گیری با استفاده از روش آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و ضرایب بارهای عاملی تایید و برای تجزیه وتحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار PLS2 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد رابطه مستقیم بین سبک مدیریت با خوش بینی سازمانی معنی دار نیست، درحالی که بین جو روان شناختی و خوش بینی سازمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین فرضیه اصلی پژوهش مبنی بر این که جو روان شناختی نقش میانجی گری در رابطه بین سبک مدیریت و خوش بینی سازمانی ایفا می کند، تایید شده است؛ همچنین بیش از (67درصد) اثر کل سبک مدیریت از طریق غیرمستقیم و با متغیر میانجی جو روان شناختی تبیین می شود.