بررسی میزان موفقیت و عوارض ترومبولیز با هدایت کننده کاتتر در بیماران DVTحاد ایلئوفمورال

ترومبوز ورید عمقی (DVT: Deep Venous Thrombosis) بیماری کمابیش شایعی است که از تشکیل و توسعه ی لخته در داخل سیاهرگ های عمقی اندام تحتانی به وجود می آید.

تعیین میزان موفقیت و عوارض ترومبولیز با گاید کاتاتر در بیماران DVT حاد ایلئوفمورال مراجعه کننده به مرکز آموزشی پژوهشی درمانی رازی رشت طی سال های 96-95.

این مطالعه به صورت case series   بر بیماران DVT حاد ایلئوفمورال تحت ترومبولیز با گاید کاتاتر که در طول سال 96-1395 مرکز آموزشی پژوهشی درمانی رازی رشت مراجعه کرده بودند، انجام شد. همه بیمارانی که براساس سونوگرافی کالر داپلر ، تشخیص اولیه و بر اساس ونوگرافی ، تشخیص قطعی DVT ایلئوفمورال حاد برایشان گذاشته شده بود، و کمتر از 2 هفته از آغاز نشانه ها آنها گذشته بود، کاندید درمان شدند. بیمارانی که دچار بیماری های زمینه ای مانند دیابت، فشارخون بالا ، بدخیمی و هرنوع بیماری به جز DVT  بودند ، از مطالعه خارج شدند. اطلاعات در چک لیستی دربردارنده: سن، جنس، سمت درگیر، علائم اولیه همراه ، مدت زمان روش درمانی، میزان موفقیت روش درمانی یعنی باز بودن بیش از 50درصد لومن وریدی و وجود جریان خون prograte، طول مدت بستری در بیمارستان، عوارض حین درمان ، وضعیت لیز کامل و نیز بهبود علائم اولیه و نیاز به درمان بیشتر گرد آوری شد. داده ها وارد نرم افزار spss 18  شده و به کمک آزمون های کای اسکوئر و فیشر تحلیل و 05/0 p < معنی دار در نظر گرفته شد.

در این مطالعه 20 نفر از بیماران DVT حاد ایلئوفمورال بررسی شدند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 07/12±15/39 ساله بود. 11 نفر(55درصد) مرد بودند. در 13 نفر از مبتلایان به DVT حاد، ایلئوفمورال سمت چپ درگیر بود. از نظر علائم همراه نخستین، بیشترین فراوانی با 65درصد مربوط به درد، تورم و حساسیت بود. نتایج مطالعه نشان داد که میزان موفقیت، 100درصد بوده و در هیچ یک از بیماران مورد مطالعه در پی گیری 6 ماهه هیچ موردی از استنوز دوباره دیده نشد و جریان وریدی در 100درصد ورید های درگیر برقرار شده بود. 15 نفر(75درصد) در طی درمان، هیچ عارضه ای نداشتند.

به نظر می رسد ترومبولیز با هدایت کننده کاتتر در بیماران DVT حاد ایلئوفمورال موثر باشد.