ارزیابی علل موثر بر شکست مکرر لانه گزینی جنین در درمانهای کمک باروری

علی رغم پیشرفتهای فراوان در زمینه روش های کمک باروری، اما هنوز میزان لانه گزینی پس از انتقال جنین افزایش چشمگیری نداشته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی برخی عوامل احتمالی موثر بر شکست مکرر لانه گزینی جنین (Recurrent Implantation Failure) در درمانهای کمک ناباروری انجام شد.

این مطالعه گذشته نگر بر روی 80 بیمار نابارور با حداقل سابقه 3 بار شکست در لانه گزینی جنین(RIF) پس از درمانهای کمک ناباروری، مراجعه کننده به مرکز ناباروری فاطمه الزهرا (س) بابل طی سالهای 96-1392 انجام شد. 80 نفر از خانمهایی که با انجام یک نوبت انتقال جنین در IVF باردار شدند نیز بعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. متغیرهای مربوط به ناباروری، اختلالات اندوکرین و آندومتریوز ثبت و اثر آن بر شکست مکرر لانه گزینی جنین در دو گروه مقایسه شد.

میانگین BMI بیماران گروه مورد 63/3±39/26 و گروه شاهد 4/49±26/77 بوده است. شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر از 30 بطور معنی داری موجب افزایش خطر شکست مکرر لانه گزینی جنین شده است (0/001=p). بعد از تعدیل اثر سایر عوامل مداخله کننده احتمالی، احتمال خطر(Odds ratios) چاقی بر عدم لانه گزینی مکرر با CI-95%، (1/19-0/91) 1/09 محاسبه شد، که معنی دار نبوده است (0/06p=). بین متغیرهای علت و نوع ناباروری، اختلالات اندوکرین، ناهنجاری های رحمی، آندومتریوز، تخمدان پلی کیستیک و عامل شکست مکرر لانه گزینی جنین در دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نتایج این مطالعه نشان داد که BMI، نوع و علت ناباروری، اختلالات اندوکرین، ناهنجاری های رحمی، آندومتریوز، تخمدان پلی کیستیک بر شکست مکرر لانه گزینی جنین موثر نبوده اند.