بررسی اثر غلظت سیتوتوکسیک ایبوپروفن برسطح فعالیت کاسپازهای 3، 8 و 9 در رده ی سلولی سرطانی دهانه رحم (Hela)

مطالعات نشان داده اند که ایبوپروفن در تخریب و مرگ سلول ها و بافت ها نقش داشته و می تواند اثر ضد سرطانی بر سلول های دهانه رحم داشته باشد، البته مکانیسم این اثر از نظر سلولی و ملکولی به خوبی شناخته نشده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر غلظت سیتوتوکسیک ایبوپروفن بر فعالیت کاسپازهای 3، 8 و 9 در سلول های سرطانی دهانه رحم (رده هلا) انجام شد.

در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی سلول های هلا از بانک سلولی انستیتو پاستور تهیه و به گروه های شاهد و دریافت کننده ایبوپروفن با دوزهای 01/0، 1/0، 1و 10 میلی گرم در لیترتقسیم بندی شدند. زنده مانی سلول ها به روش MTT و سطح فعالیت کاسپازهای 3، 8 و 9 به روش رنگ سنجی بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته ها: زنده مانی سلول های سرطانی دهانه رحم در مواجهه با دوزهای 1/0 (76%)، 1(64%) و 10 (15%) میلی گرم در لیتر نسبت به گروه کنترل (100%) دچار کاهش
معنی دار گردید(به ترتیب 0/05p<، 0/001p< و 0/001p<). فعالیت کاسپازهای 3، 8 و 9 در سلول های سرطانی دهانه رحم در مواجهه با دوز IC50 ایبوپروفن نسبت به گروه شاهد دچار افزایش معنی داری شد (به ترتیب 0/001p<، 0/001p< و 0/01p<).

نتایج مطالعه نشان داد که داروی ایبوپروفن قادر است در یک مسیر وابسته به دوز باعث کاهش زنده مانی سلول های سرطانی دهانه رحم شده و این مسیر از طریق فعال شدن کاسپازهای 9 و 8 و 3 القا می گردد.