تبیین تجربیات دانشجویان دندانپزشکی از آموزش در عرصه: یک مطالعه کیفی با استفاده از بازاندیشی

شواهد حاکی از آن است که آموزش مرسوم دانشجویان به منظور ارتقای شایستگی و استعداد دانشجویان بعد از فارغ التحصیلی ناکافی است. لذا این مطالعه با هدف تبیین تجربیات دانشجویان دندانپزشکی در رابطه با جنبه های مطلوب روش آموزش در عرصه انجام شد.

 مطالعه حاضر با رویکرد کیفی در سال 1397 انجام شد. 28 دانشجوی سال آخر دندانپزشکی در طول ترم طبق برنامه ریزی انجام شده به مراکز جامع سلامت روستایی شهرستان گرگان مراجعه کردند. در پایان ترم تحصیلی از آنان خواسته شد در رابطه با پیامدهای حاصله از آموزش در عرصه، بازاندیشی بنویسند. برای تحلیل دست نوشته ها از آنالیز محتوای کیفی قراردادی با هدف استخراج تجربیات و دیدگاه دانشجویان از کارآموزی در عرصه دندانپزشکی استفاده شد.

تجزیه و تحلیل داده ها منجر به استخراج 72 کد مفهومی اولیه، دو طبقه اصلی "کسب تجربیات بالینی، کسب تجربیات غیربالینی" و چهار طبقه فرعی شامل "ارتقای مهارت های بالینی، تقویت مهارت های عاطفی/ نگرشی، بهبود مهارت های برقراری ارتباط فردی، درک اهمیت تعاملات سازمانی"گردید.

 روش آموزش در عرصه در کنار روش های آموزشی مرسوم می تواند توانایی یادگیری دانشجویان دندانپزشکی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد و موجب ارائه خدمات با کیفیت بهتر و ارتقای سلامت دهان و دندان جامعه گردد.