تاثیر تمرین مقاومتی بر سطوح پلاسمایی لیپازین و وضعیت متابولیک و لیپیدی در موش های صحرایی چاق

 لیپازین پروتئین ترشحی مشتق از کبد است که با دیابت قندی، چاقی و سندرم متابولیک مرتبط است.

 تحقیق حاضر با هدف ارزیابی اثر تمرین مقاومتی بر وضعیت انسداد عروقی، متابولیک و سطوح لیپازین در موش های چاق انجام شد. 

 در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی چاق (سن هشت هفته و وزن 32±361 گرم) و 10 سر موش صحرایی با وزن طبیعی (سن هشت هفته و وزن 13±248 گرم) به طور تصادفی به گروه های کنترل چاق، چاق تمرینی و کنترل تقسیم شدند. گروه چاق تمرینی هشت هفته و سه روز در هفته روی یک نردبان ویژه با وزنه های متصل به دمشان تمرین ورزشی می کردند. وزنه ها به تدریج در طول جلسات تمرین افزایش یافت تا اینکه در هفته آخر به 200 درصد وزن موش ها رسید. برنامه تمرینی شامل سه نوبت پنج تکراری با یک دقیقه استراحت بین تکرارها و سه دقیقه استراحت بین نوبت ها بود. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین ورزشی نمونه های خونی دریافت و برای وضعیت متابولیکی تجزیه و تحلیل شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس و در سطح معنی دار P≤0/05 تحلیل شدند.

 سطوح لیپازین در موش های چاق بیشتر از گروه کنترل بود (0/02=P). وضعیت انسداد عروق و متابولیک (تری گلیسرید، کلسترول تام، گلوکز، مقاومت به انسولین) در گروه تمرین ورزشی در مقایسه با گروه کنترل چاق بهبود یافت (0/05=P). سطوح لیپازین در گروه چاق تمرینی به طور معنی داری کاهش یافت (0/05=P).

 این مطالعه نشان می دهد تمرینات مقاومتی ممکن است از طریق کاهش سطوح پلاسمایی لیپازین در بهبود وضعیت متابولیک موثر باشد.