بررسی فعالیت ضد ویروسی پپتید کاتلیسیدین انسانی LL-37 بر روتاویروس در محیط برون تنی

 روتاویروس شایع ترین عامل التهاب عفونی حاد معده و روده در میان نوزادان سراسر جهان محسوب می شود که با مواردی از بستری و مرگ و میر همراه است. هم اکنون هیچ داروی ضد ویروسی خاصی علیه عفونت ناشی از این ویروس وجود ندارد. 

 این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات ضدویروسی پپتید کاتلیسیدین LL-37 علیه عفونت روتاویروس در سیستم کشت سلولی انجام شد. 

 این مطالعه در شرایط آزمایشگاهی در گروه ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران (تهران) انجام شده است. در این مطالعه تجربی ابتدا سمیت غلظت های مختلف پپتید برای سلول های MA-104 جهت تعیین محدوده غلظت مناسب پپتید برای سلول ها در آزمون نوترال رد بررسی شد. سپس در محدوده غلظت های غیرسمی پپتید، پیش تیمار سلول های کشت شده با پپتید و نیز تیمار سلول ها با پپتید پس از آلوده کردن سلول ها با ویروس و ایجاد عفونت انجام گرفت و در هر مرحله، اثر ضدویروسی آن با اندازه گیری تیتر عفونت زایی ویروس به روش دز عفونی کننده 50 درصد کشت سلولی (TCID50) ارزیابی شد.

طبق نتایج آزمون بررسی سمیت، حیات سلول ها در بالاترین غلظت مورد استفاده (50 میکروگرم در میلی لیتر) از پپتید LL-37 تا بیش از 90 درصد حفظ شد. نتایج تست های بررسی اثرات ضدویروسی نیز نشان دادند در پیش تیمار سلول ها با پپتید، غلظت 50 میکروگرم در میلی لیتر از پپتید توانست به طور قابل ملاحظه ای تولید ویریون های عفونی روتاویروس را به اندازه 3/36 لگاریتم کاهش دهد (0/0001= P). با این حال هیچ گونه اثر ضدویروسی، زمانی که LL-37 بعد از آلودگی سلول ها با روتاویروس اضافه شد، قابل مشاهده نبوده است.

 نتایج این مطالعه نشان می دهد پپتید LL-37 را می توان به عنوان یک عامل ضدویروسی جدید جهت پیشگیری از التهاب ناشی از عفونت روتاویروس در کودکان در نظر گرفت. با وجود این جهت تایید یافته های این مطالعه، بررسی های بیشتری به خصوص در شرایط درون تنی (در موجود زنده) مورد نیاز است.