مبانی هستی شناختی امام خمینی در رتبه بندی موجودات عالم ناسوت

امام خمینی ضمن نگاه انتقادی به هرم رتبه بندی موجودات در فلسفه کلاسیک، معتقد است معیار برتری موجودات بر یکدیگر، میزان توسعه یافتگی علمی در کشف عوالم هستی است و نه تنها موجودات دیگر نیز در برخورداری از این صفت با نوع انسان مشترک هستند، بلکه چه بسا برخی موجودات عالم ناسوت، شعور و خرد توسعه یافته تری نسبت به برخی افراد انسان داشته و باید آن موجودات خاص را از برخی انسان ها برتر بدانیم. نتیجه تبعی این دیدگاه، این است که ایشان قضیه مشهور «[نوع] انسان مطلقا اشرف موجودات امکانی است» را محل تامل می داند. پرسش اصلی این پژوهش این است که امام راحل بر اساس چه مبانی فکری، چنین نظری داده اند؟ به نظر می رسد اصلی ترین بن مایه فکری این ایده، مبنای وحدت و بساطت هستی، و نیز سریان صفات و کمالات وجودی در همه موجودات عالم ناسوت و به ویژه، سریان علم به عوالم هستی به عنوان اصلی ترین معیار توسعه یافتگی موجودات امکانی است