ارزیابی خشک سالی آب شناختی و تحلیل ویژگی های آن با شاخص جریان رودخانه یی (SDI) در ایستگاه های آب سنجی استان اردبیل
خشک سالی آب شناختی باعث کاهش یافتن جریان رود و افت کردن کیفیت اکوسیستم های آن می شود و استفاده ی انسان از آب های سطحی را نیز محدود می کند. در این تحقیق، برای ارزیابی خشک سالی آب شناختی در 33 ایستگاه آب سنجی استان اردبیل (1353-1392) شاخص خشک سالی جریان رودخانه یی (SDI) به کاررفت. شاخص SDI با نرم افزار DrinC محاسبه، ویژگی های خشک سالی آب شناختی طبقه بندی و تحلیل، ارتباط مولفه های مختلف خشک سالی با هم بررسی، و آب دهی متوسط جریان تحلیل شد. برخی از ویژگی های خشک سالی آب شناختی برای نمایش تغییرات مکانی درون یابی شد. نتایج نشان داد که خشک سالی در همه ی ایستگاه ها بود، و بیشینه ی تداوم دوره ی خشک 62 ماه در ایستگاه سامیان بود. نتایج طبقه بندی معیار SDI در 14 ایستگاه (آلادیزگه، پل الماس، عنبران، باروق، بوران، دوست بیگلو، گیلانده، ایریل، کوزه تپراقی، مشیران، نئور، سامیان، شمس آباد و سولا) نشان داد که تعداد ماه های ترسالی از تعداد ماه های خشک سالی بیش تر بود. بیش ترین شدت خشک سالی جریان (01/5-) و بیش ترین تعداد ترسالی رخ داده در ایستگاه پل الماس دیده شد. متوسط شدت بیش ترین و کم ترین خشک سالی آب شناختی در ایستگاه پل الماس و عنبران به ترتیب 01/5- و 0/57- بود. تغییرات مکانی ماه های خشک سالی نشان داد که کم ترین وقوع خشک سالی جریان در ایستگاه های بالادست و دامنه های سبلان بود. خشک سالی های شدید و خیلی شدید در رودخانه هایی اتفاق می افتد که آب دهی آن کم است. هر چه اندازه های آب دهی رودخانه بیش تر باشد، وقوع خشک سالی های شدید کاهش می یابد و ثبات جریان آن از رودخانه یی باآب دهی کم بیش تر است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.