پهنه بندی خطر زمین لغزش در آبخیز سد چراغ ویس کردستان با مدل هایIRAT و LNRF

زمین لغزش یکی از مهم ترین عوامل فرسایش خاک و بلای طبیعی است که سالانه خسارت های جانی و مالی فراوانی به کشور وارد می کند. از این رو امروزه در بررسی ناپایداری دامنه ها به شاخص های ریخت زمین ساخت (مورفوتکتونیک) و مدل های پهنه بندی خطر زمین لغزش ها توجه می شود. هدف از این بررسی پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوضه آبخیز سد چراغ ویس کردستان با استفاده از مدل IRAT و LNRF و مقایسه ی تطبیقی آن ها با بهره گیری از جدول های متقاطع و شاخص های ارزیابی پهنه بندی خطر زمین لغزش است. نتایج ارزیابی شاخص های مدل IRAT  نشان می دهد که 77/77% از لغزش ها در طبقه </strong>ی شدید زمین ساختی است، و در مدل LNRF 64/05%در ناحیه هایی است که امکان آن شدید و منطبق بر زیرحوزه هایی است که بیش ترین تعداد و تراکم لغزش آن ها زیاد است. بیش از 91/64% از مساحت کل لغزش ها در محدوده ی خطر ناپایداری زیاد و در فاصله ی کم تر از 1000 متر بوده است. تحلیل روش جدول های متقاطع نشان می دهد که تطابق هر دو مدل پهنه بندی در ارزیابی طبقه ی متوسط خطر پذیرفتنی است،  ولی در طبقه ی خطر شدید به دلیل هم خوانی گسل ها با لغزش ها، مدلIRAT دقت بیش تری دارد. مقدار مجموع کیفیت در مدل LNRF به مقدار 2/16% نشان می دهد که عمل کرد مدل برای پهنه بندی خطر زمین لغزش در آبخیز سد چراغ ویس کردستان بهتر است. پیشنهاد می شود که هر تغییر کاربری زمین و برنامه ریزی برای بهره برداری از سیمای سرزمین حوضه سد با توجه به نقشه ی پهنه بندی خطر زمین لغزش انجام شود.