مقایسه اثر پارامترهای محیطی و سازه‏ ای موثر بر تغییر شکل و پایداری هیدرولیکی بدنه موج‏ شکن ‏های سکویی شکل‏ پذیر

موج‏شکن‏های سکویی دسته‏ ای از موج‏شکن‏های توده سنگی شکل‏پذیر هستند که در اثر برخورد امواج دریا دچار فرسایش و تغییر شکل شده تا نیم رخ سمت دریا به یک حالت پایدار برسند. یکی از مهم‏ترین پارامترهای حاکم بر پایداری موج‏شکن‏های سکویی، عرض فرسایش یافته سکو است. اگر میزان فرسایش عرض سکو از عرض اولیه بیش تر شود، سازه دچار خرابی خواهد شد. پژوهش حاضر با استفاده از مدل‏سازی آزمایشگاهی به‏منظور مقایسه تاثیر پارامترهای محیطی و سازه‏ای بر مقدار عرض فرسایش یافته سکو صورت گرفت. نتایج نشان داد که بیش از 90% تغییر شکل سازه در 3000 موج ابتدایی رخ داد. همچنین، تاثیر تراز قرارگیری سکو بر فرسایش سکوی موج‏شکن سکویی نسبت به پارامترهای عمق آب و عرض سکو، به ‏مراتب کم تر بوده و تغییرات عرض سکو روی فرسایش مقطع سازه نسبت به سایر پارامترها تاثیرگذارتر بود. طوری که میزان کاهش فرسایش مقطع موج‏شکن سکویی با افزایش 20% عرض سکو بیش تر از افزایش 45% تراز سکو بود. اگرچه می‏توان در صورت عدم دسترسی به مصالح سنگی با اندازه مناسب، برای اجرای ساده‏تر و کاهش هزینه های اجرایی، برای تامین پایداری سازه، به‏جای افزایش عرض سکو، تراز سکو را نیز افزایش داد.