پاداش هیات مدیره و ریسک پذیری: نقش تعدیلگر دوگانگی مدیرعامل (مورد کاوی صنعت بانکداری)

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین پاداش هیات مدیره و ریسک پذیری در صنعت بانکداری با توجه به نقش تعدیلگر دوگانگی مدیر عامل است. برای نیل به هدف پژوهش، بر اساس تئوری های رقیب قرارداد بهینه و قدرت مدیریتی الگوی رگرسیون چندمتغیره تصریح شده و برای آزمون روابط از اطلاعات 21 بانک طی 7 سال استفاده شد. نتایج نشان داد رابطه منفی و معناداری بین پاداش نقدی هیات مدیره و ریسک پذیری بانک وجود دارد. چراکه پاداش نقدی وابسته به پرداخت بدهی بانک است و بنابراین، می تواند رفتار ریسک پذیری هیات مدیره را به دلیل از دست دادن درآمد آن ها کاهش دهد. از طرف دیگر، متغیر تعدیل گر دوگانگی مدیرعامل، رابطه مذکور در صنعت بانکداری را تحت تاثیر قرار نداد. به عبارت دیگر، وجود دوگانگی مدیرعامل نتوانست اثر افزایشی (کاهشی) بر رابطه بین متغیرهای پژوهش داشته باشد. این یافته ها می توانند به ایجاد یک ساختار پرداخت پاداش به هیات مدیره کمک کنند که در آن، پاداش نقدی، نقش کاهنده ای برای جلوگیری از ریسک بیش از حد ایفا می کند. پیشنهاد می شود اثر سایر سازوکارهای حاکمیت شرکتی مانند کمیته حسابرسی، درصد مدیران موظف و غیرموظف و غیره بر رابطه بین پاداش و ریسک مورد توجه قرار گیرد.