کاهش عنصر سدیم از محیط های آبی با استفاده از ستون ثابت به وسیله نانو جاذب ها

کمبود منابع آب در جهان و ایران همواره یکی از چالش های مهم انسان به حساب می آید. از طرفی وجود منابع آبی بزرگ نظیر دریاها و اقیانوس ها از جمله دریای مازندران در شمال و خلیج فارس در جنوب ایران ممکن است یکی از راه حل های مناسب در این زمینه باشد. هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه حذف سدیم با استفاده از ستون ثابت توسط جاذب های نانوساختار برگ بلوط و پوسته تخم مرغ می باشد. نتایج نشان داد که مقدار کل جذب، حداکثر ظرفیت جذب و درصد حذف سدیم برای جاذب های برگ بلوط و پوسته تخم مرغ به ترتیب برابر با 21/120 و 10/117 میلی گرم ،1/1 و 24/0 میلی گرم بر گرم و 10/60 و 88/68 درصد برای غلظت 5 میلی گرم بر لیتر، 45/194 و 93/169 میلی گرم، 77/1 و 34/0 میلی گرم بر گرم و 56/55 و 82/54 درصد برای غلظت 10 میلی گرم بر لیتر و 83/466 و 84/453 میلی گرم، 26/4 و 91/0 میلی گرم بر گرم و 66/53 و 03/54 درصد برای غلظت 30 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. برازش مدل های پیوسته جذب بر روی داده های آزمایشی توسط جاذب های نانو ساختار نشان داد که در جذب سدیم با استفاده از ستون بستر ثابت، برای جاذب های برگ بلوط و پوسته تخم مرغ، به ترتیب مدل های عمق بستر- زمان سرویس، توماس و یون-نلسون نسبت به بقیه مدل ها دارای برازش بهتری از داده های ستون جذب بودند. بر مبنای نتایج حاصل از این تحقیق، جاذب های نانو ساختار برگ بلوط و پوسته تخم مرغ قابلیت بالای حذف یون سدیم را دارا بوده اند.