بررسی ارتباط پلی مرفیسم FXI با سقط مکرر جنین در مراجعه کنندگان به مرکز درمان ناباروری هلال ایران(رویش)

سقط مکرر، به وقوع 2 یا 3 بار سقط متوالی خودبخودی، قبل از هفته ی 20 بارداری اطلاق می شود. با توجه به شیوع 5% سقط در خانم ها، اثرات مخرب روانی سقط بر زندگی خانوادگی افراد و اینکه علت بخشی از این سقط ها اختلالات انعقادی می باشد، در این مطالعه، ارتباط بین پلی مرفیسمFactor XI  و سقط مکرر در بیماران مراجعه کننده به مرکز درمانی ناباروری هلال(رویش) مورد ارزیابی قرارگرفت.
در این مطالعه ی مورد-شاهدی 144 بیمار با سابقه ی سقط(حداقل دو بار) به عنوان گروه بیمار و 150 خانم سالم با حداقل یک زایمان موفق و بدون سابقه ی سقط به عنوان گروه کنترل، مورد مطالعه قرارگرفتند. استخراج DNA از لکوسیت ها انجام شد. برای بررسی پلی مرفیسم موردنظر، واکنش زنجیره ای پلیمراز انجام و حضور یا عدم حضور پلی مرفیسم توسط روش Restrictionfragment length polymorphism  (RLFP) بررسی شد.
فراوانی ژنوتیپ های مختلف در بیماران، (Wild type) TT 59/7%، هتروزیگوت CT 36/1% و هموزیگوت CC 4/2% و در گروه کنترل TT 45/3%، هتروزیگوت CT 49/4% و هموزیگوت CC 5/3% بود. بنابراین ژنوتیپ TT در گروه بیمار بیشتر از کنترل(0/05>P) و هتروزیگوت CT، در گروه کنترل بیشتر از بیمار است(0/05>P).

درحالی که ژنوتیپ هموزیگوت (TT)می تواند یک ریسک فاکتور برای سقط مکرر باشد(0/05>P) ، در ژنوتیپ هتروزیگوت (CT)، آللC   می تواند نقش حفاظتی داشته باشد.