بررسی تفاوت انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل استان های ایران: رهیافت رگرسیون چندک

بهبود کیفیت محیط زیست یکی از اهداف مهم بسیاری از اقتصادهاست و در این میان نقش بخش حمل و نقل در انتشار آلاینده ها مهم و قابل ملاحظه است. در این راستا مطالعه حاضر با استفاده از رگرسیون چندک، مدل STIRPAT گسترش یافته و داده های استانی برای دوره  1385 تا 1394 به بررسی عوامل موثر بر تفاوت انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل می پردازد. شواهد نشان می دهد که به صورت سرانه و لگاریتمی، میزان انتشار دی اکسید کربن در استان های یزد و سمنان در بیشترین مقدار به ترتیب برابر با 51/0 و 5/0 میلیون تن بوده و برای استان گلستان در کمترین مقدار برابر با 03/0 میلیون تن است. شواهد حاصل از برآورد مدل نشان می دهد که شهرنشینی، شدت انرژی و تولید، اثر مثبت و معنادار انتشار دی‏اکسید کربن و جمعیت اثر منفی و معنادار بر آن دارد. همچنین براساس رگرسیون چندک هر چه به سمت چندک های بالای انتشار دی اکسید کربن حرکت می کنیم، اثر شدت انرژی و تولید افزایش و اثر شهرنشینی کاهش می یابد. بر این اساس، بهبود زیرساخت های شهری برای بهره گیری از صرفه مقیاس شهری، تمرکززدایی فعالیت های اقتصادی و بهبود کیفیت سیستم حمل و نقل گامی موثر برای کاهش انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل و نقل است.