بررسی نقش بلدیه (شهرداری) شیراز در ارائه خدمات درمانی در فارس (1953-1927 م.)

از جمله ثمرات انقلاب مشروطه و مبارزان راه آزادی، همت و تلاش ایشان در مسیر بهبود زندگی اجتماعی از طریق تامین نیازها، به خصوص در حوزه درمان و بهداشت عمومی بوده است. به همین دلیل پس از تصویب قانون بلدیه و در نظرگرفتن موادی از آن در خصوص درمان و بهداشت عمومی، زمینه تاسیس این نهاد در تهران و سایر شهرستان ها از جمله شیراز در سال 1907 میلادی فراهم شد و با اقداماتی که بلدیه در حوزه درمان انجام داد، نقش مهمی در بهبود سلامت عمومی داشت. این پژوهش بر آن است در شرایطی که به جز بیمارستان انگلیسی مرسلین، هیچ نهاد درمانی در شیراز فعالیت نداشته است، فعالیت های بلدیه شیراز را در فاصله سال های 1927 تا 1953 میلادی مورد واکاوی قرار دهد.

تکیه اصلی این پژوهش بر اسناد منتشرنشده سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و اسناد انجمن تبلیغی کلیسا موجود در دانشگاه بیرمنگام است. روش پژوهش توصیف همراه با تحلیل و شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و مبتنی بر اسناد است.

تا قبل از پیدایش نهادی که متولی بهداشت و درمان کشور باشد، اداره صحیه بلدیه در ذیل اداره صحیه کل مملکتی نقشی مهم در عرصه بهداشت و درمان کشور از جمله شیراز داشت.

بررسی اسناد و مدارک و فعالیت ها بلدیه در دوره مورد مطالعه نشان می دهد که این موسسه نقشی مهم در کنترل بیماری های واگیردار قبل از شروع سیستم لوله کشی آب در شیراز داشته است. علاوه بر این بلدیه با تاسیس برخی موسسات درمانی به خصوص بیمارستان سعدی نقش مهمی در درمان بیماری های ناشی از اثرات جنگ جهانی دوم در فارس داشته است.