بررسی فعالیت های نوزمین ساختی منطقه شهرضا با استفاده از تکنیک های Geoinformatics

چکیده منطقه شهرضا در بخش مرکزی زون ساختاری سنندج- سیرجان به عنوان مورد مطالعاتی انتخاب گردید تا صحت فعال بودن این زون ساختاری از طریق شناسایی ساختارها، اثرات نوزمین ساختی عملکرد گسل های فعال منطقه و تعیین وضعیت کانون های زلزله های رخ داده، در این منطقه مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش، از تکنیکهای زمین اطلاعاتی[1]  نظیر سنجش از دور، GIS و بررسی های صحرایی استفاده گردید. نتایج حاصل از این تکنیک ها نشان می دهد که گسل های اصلی منطقه که چهار چوب ساختاری منطقه را رقم زده اند؛ شامل گسل شهرضا (با مکانیسم امتداد لغز راست بر) و گسل نصرآباد (با مکانیسم امتدادلغز چپ بر) می باشند. اثرات حرکات نوزمین ساختی مربوط به فعالیت های عهد حاضر این گسل ها در قالب: بریده شدن آبرفت های عهد حاضر، اثر بر روی رژیم رسوبگذاری رودخانه ها، ایجاد گسلش در پادگانه های آبرفتی عهد حاضر و ایجاد دگرریختی در رسوبات، قابل مشاهده می باشد. همچنین در محل برخورد این دو گسل، تعداد زیادی کانون زلزله به وقوع پیوسته است. [1] - Geo-informatics Techniques