بررسی بن مایه های همگون ادبیات پایداری در شعر احمد رامی و سیداشرف الدین گیلانی

احمد رامی و سیداشرف الدین گیلانی از شاعران نوگرای معاصر در نهضت عربی مصر و انقلاب مشروطه ایران و هر دو مربوط به یک دوره هستند که پرداختن به جلوه های ادبیات پایداری از مهم ترین ویژگی های شعر آنان است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و براساس ادبیات تطبیقی، تشابه و تفاوت اندیشه های احمد رامی و نسیم شمال را در به کارگیری عناصر ادبیات پایداری در اشعارشان، مورد بررسی قرار می دهد. از نتایج مهم این پژوهش اینکه میهن پرستی، آزادی خواهی، یادکرد از قهرمانان ملی، امید به آینده روشن، دعوت به مبارزه و فراخوانی به اتحاد و یکپارچگی، از مهم ترین مولفه های مشترک ادب پایداری در اشعارشان می باشد و هر دو شاعر نسبت به اوضاع جامعه و مسائل جاری کشور ابراز نگرانی شدید نموده و آنان را نکوهش کرده اند؛ ولی در انتقاد و شکایت از ظلم و ستم حاکمان و استعمارگران، زبان نسیم شمال تند و صریح تر، گویاتر و گزنده تر از احمد رامی است. همچنین، نسیم شمال در بهره بردن از نمادها در شعر، نسبت به رامی تبحر بیشتری دارد و غالبا پیام های شعری خود را برخلاف رامی که با کنایه سخن می گوید، به صراحت بیان نموده است.